HEPİMİZ BİRİZ
Hissetmek canlılığın bir parçasıdır. İnsan kendi varlığının ruhsal ve bedenen farkındadır.
Tüm canlılar arasında da kendisini farklı bir konumda konumlandırır. Çünkü yaratılış itibarı ile insan bir eşref-i mahlukattır. Yaratılmışların en üstünü.
Ancak bu üstünlüğü yaşamı boyunca koruyabilmesi ortaya koymuş olduğu insani çabayla alakalıdır. İnsan olarak doğulur ancak esas mesele insan kalabilmektir.
Bu da insanın yaşamı boyunca yaratıcısı,çevresi,kendi benliği ile girmiş olduğu iletişimin seyri ile alakalıdır.
İnsanın insanlığını etkin kılması onun ortaya koymuş olduğu insani çabanın bir göstergesidir. Birey olarak kendisine,yaşadığı topluma hatta tabiata kattığı değer ile alakalıdır.
Barışın,özgürlüğün,merhametin,adaletin,iyiliğin yani insani olan her şeyin savunuculuğunu yapmalı ve bunun sancısını duymalıdır.
Bu sancı ile yaşamalı bunu duyumsayabilmelidir.Yaşadığı toplumun,çağın sorunlarına çözüm sunabilmeli ve duyarsız kalmamalıdır.
Günübirlik sadece zevke dayalı bir anlayıştan uzak,başkasının çektiği acıyı da duyumsayabilmeli ve onun sancısını da hissedebilmelidir.
Bu noktada insanın ne derisinin rengi ne ulusu ne yaşadığı coğrafya önemlidir.
Allah hepimizi farklı şekilde yaratmış yeryüzüne göndermiştir. Allah hiç bir ulusa ve topluma ayrıcalık tanımaz. Çünkü Allah hiç bir ırkın ve ulusun Rabbi değil bütün insanlığın Rabbidir. Ve insanlığada kitabı keriminde ey insanlar diye hitap etmekte ve sadece takvanın üstünlüğüne vurgu yapmaktadır.
Hiç bir ırk ne Türkü,ne Kürdü,ne Arabı,ne siyahı ne beyazı üstün değildir üstünlük insan olarak ortaya koyduğumuz ve koyacağımız eylemlerde ve takvadadır. İnsanlık olarak başkasının çektiği acıya ortak olmakta onun çektiği sancıyı duyumsayabilmektedir. Allah hepimizin Allahıdır bizde insan olarak onun kuluyuz.
Önemli olan kendimizi bir ırkın,ulusun,coğrafyanın malı olarak görmeden tüm insanlık ailesinin bir ferdi olarak görmek ve öyle hareket edebilmektir. Bir başkasını dışlamadan Allahı sadece kendisinin özel Rabbi olarak görmeden(yahudilerin yaptığı gibi)hareket edebilmeliyiz.
Tarihten günümüze kadar geçen süreçte ki bu kıyamete kadarda böyledir insan olarak ortaya koyduğumuz eylemler bizim kutuluş reçetemiz olacaktır.
Yoksa sahip olduğumuz mülkte,ait olduğumuz sınıf veya ırkta bizim kurtuluş reçetemiz olamaz.
Başkasının çektiği acıyı,sancıyı duyumsayarak farkındalık yaratabiliriz. Zira bizim ait olduğumuz islam medeniyetin özünde de bu vardır. Bu özde bizim sahip olduğumuz insani özle eşdeğerdir.
